Międzynarodowa Federacja Pogańska

Na wikipedi znalazlam nastepujaca informacje:



Czy ktos z was ma informacje ktore mogly by mi przyblizyc sprawe. Czuje sie duchowo zwiazana z Innana.

To new age... robiący z jednej Bogini "wszystkie inne, które są tylko jej emanacjami". Nie przejmuj się nim.

Podobny new age zastosował Jan Długosz opisując słowiański panteon, gdzie Ładę nazywa Marsem, Dzidzilę - Wenerą,
Nyję - Plutonem, Dziewannę - Dianą, a Marzannę - Cererą
Myślę że łączenie Bóstw o podobnych funkcjach lub atrybutach jest typowe dla badaczy wychowanych w religii monoteistycznej.
Moim zdaniem, choć pewne funkcje Bogów i Bogiń różnych kultur są podobne, to wrzucanie Ich wszystkich od jednego worka
zatraca unikalność zarówno Tych Bogów jak i ich wyznawców

Tzn. w istocie warto tu rozróżnić... - to co zrobił Długosz i przykładowo Tacyt / Pliniusz - gdzie porównywali bogów politeistycznych z różnych panteonów do Rzymskich. W drugą stronę na tej samej zasadzie germańce jak pożyczyli od rzymian pomysł kalendarza, to ichnich bogów zastąpili w dniach tygodnia swoimi.

Ale... właśnie jak zauważyłaś -czym innym jest porównanie a czym innym stwierdzenie że to ta sama bogini ino imię nieco inne... bo jedynie pochodne.

Jak rozumiem uważasz, że zabieg Długosza i Pliniusza to jakby skrót myślowy mający oszczędzić zagłębiania się w nie do końca dobrze znany temat, a New Age niesłusznie uważa, że ten skrót pokrywa się z rzeczywistością?
Ja tam osobiście nie wiem. Jeśli kiedyś będę miała przyjemność na zetknięcie z Inanną, a ona powie, że inaczej też się może przedstawić, to jej uwierzę.
Osobną kwestią są ciekawe wierzenia kaszubskie, o których nigdy nie znalazłam żadnego kompleksowego opracowania, a co rusz natrafiam na jakieś intrygujące strzępki.

Nie, uważam że Dzidzila to Dzizila ale może odpowiadać u Słowian za podobne elementy co u Greków Wenera.
Podobnie Odyn to Odyn ale mógł się Tacytowi kojarzyć z Merkurym a Pliniuszowi z Marsem... co nie implikuje, że to ten sam Bóg a jedynie pod różnymi imionami.

A ja widziałam! Nie pamiętam tytułu, ale jak wejdziesz sobie na piętro książkowe w empiku na Nowym Świecie, zapytaj o dział religii, tam na górnej półce widziałam za jakieś 35zł polskie opracowanie wierzeń i przesądów kaszubskich. //offtop

Ja niestety też, a chętnie bym się z nią zapoznała.
Wiem tyko, że jedyny Słowiański Bóg Morza to kaszubski Gosk
Jastra po kaszubsku zdaje się znaczyć również "Wiekanoc"

O Jastrze mówi też krótki wierszyk:


Jastrze więc oddawano cześć głównie na wiosnę
a ośrodkiem jej kultu, jak chce legenda miała być Jastarnia.
Nazwanie Jej w wierszu Jedzą co oznacza wiedźmę, czarownicę może sugerować,
że jednym z obszarów działania Jastry jest magia.

No i pewnie te szczątkowe informacje: wielkanoc + magia + bogini pozwoliły komuś stwierdzić, że chodzi o słowiańską Innanę...

Jezeli dobrze rozumiem: porownania tego typu sa na zasadzie "zajmuje sie tym samym to jest odpowiednikiem tej samej postaci/bogini z innej mitologi" i jako takie nalezy je wywalic do kosza na smieci?

Ciekawe jak to wygladalo dawniej jak nie bylo chrzescijanstwa i przyjezdzal ktos z odleglych krain. Czy widzial podobienstwa i mowil "wy ja czcicie jako Jastre a my ja znamy jako Isztar albo Afrodyte" czy moze kiwal glowa i szedl dalej?
Mowie o ludziach dla ktorych bogiwie w rozumieniu poganskim byli zywymi powszechnie obecnym istotami a nie jak dla wspolczesnych badaczy jedynie mitem ktory sie porownuje.

Różnie to bywało. Ze źródeł wiemy zarówno o typowo rzymskiej, ekspansjonistycznej postawie, gdzie obywatele widząc obcy kult mówili: o, oni czczą Wenus i na tym kończyli rozkminkę, ale wiemy również o postawie (również u Rzymian spotykanej): ci ludzie składają Eponie wielkie ofiary i mają wspaniałe konie - musi być potężna, więc też ją uczcijmy - a potem intronizowali w swoim własnym panteonie. Nie mówiąc już o bardzo ciekawym, acz dość brutalnym zwyczaju dosłownej kradzieży cudzych bogów: tzw. ewokacja, czyli przywoływanie z obcego miasta boga opiekującego się nim tak, by swoją nieobecnością osłabił je przed oblężeniem. Przekupywanie boga jak najbardziej wchodziło w grę.

to źródeł bym szukał u Bogini Ostary

Z tą kradzieżą Bogów to naprawdę fascynujące... i bardzo pierwotne
Mogłabyś podać źródło albo jakąś legendę?
Ja słyszałam o zaślubinach Bogów gdy jakiś lud się przemieszczał wraz ze swoimi Bogami,
a następnie postanawiał się osiedlić to zwykle żenił swego Boga wojny ,urodzaju albo rzemiosła z lokalną Boginią
opiekującą się np rzeką, jeziorem, lub źródłem.

A co do przenikana Bogów z innych kultur to zapewne najczęściej dochodziło do nich gdy spotykały się dwa ludy
i w mitologi jednego z nich "brakowało" jakiegoś Boga np: Bogini Koni nie ma w mitologi rzymskiej

Prawdopodobnie tak w mitologi wschodniosłowiańskiej pojawił Simargł strażnik kosmicznego drzewa i duch opiekuńczy
przez lud zwany familiarnie Paskudziem
Przedstawiany jako skrzydlaty pies albo ptak drapieżny z głową psa.
a przypuszczalnie pochodzący z Iranu i znany tam pod imieniem Senmurwem.

Z Długoszem to nie tak. Wprawdzie często mu zarzucano, że konstruował panteon starożytnych Polaków czerpiąc z Rzymu ale późniejsi komentatorzy nie znali realiów epoki Długosza. Otóż odniesienia, porównania do starożytnej Grecji i Rzymu, były w owym czasie metodą naukową. Badacz z prawdziwego zdarzenia opisywał zjawisko i sytuował je w kodzie kulturowym wspólnym całej Europie czyli w Grecji bądź w Rzymie. W ten sposób czytelnicy zyskiwali prócz opisu kodowanie zjawiska w znany sobie sposób i mogli samodzielnie doszukiwać się podobieństw lub różnic. Podobnie było w czasach Tacyta i jemu współczesnych. Nazywało się to impretato romane czy jakoś tak
Więcej, gdyby Długosz nie zastosował metody naukowej swoich czasów uznano by go za kronikarza, pisarza, ale nie za naukowca historyka.
Tak na marginesie - mechanizm jest znany i stosowany do dzisiaj, z dokładnie tych samych powodów co w średniowieczu i wcześniej. Otóż prócz oficjalnych nazw narodowych roślin i zwierząt (niezależnie od ludowych), zawsze nadaje się im nazwę łacińską. Dzięki temu na całym świecie funkcjonuje nazwa łacińska uniezależniając cudzoziemskiego czytelnika od nieznanych szerzej nazw narodowych. Podobnie w medycynie, farmakologii (tu mniej) oraz chemii, zwłaszcza organicznej.

Stąd wniosek, że w doniesieniach Długosza należy szukać nie tyle podobieństwa imion Bogów do łacińskich, co funkcji i zakresu odpowiedzialności. Warto zwrócić uwagę, że Długosz czasami podaje imiona własne całkowicie różne od śródziemnomorskich a nawiązania dotyczą domeny.

Co do Isztar - większość nomenklatury religijnej Słowian jest bliska irańskiej bądź nawet indo-irańskiej. Bez zbytnich problemów można szukać związków jednak wystrzegając się podobieństwa nazw a bazując raczej na charakterze, specyfice. Oczywiście krytycyzm jest pożądany.

na ziemiach polskich znajdywano autentyczne ozdoby i posążki staroegipskie. Źródło:
http://www.egiptologia.pl/epr_zna.html
Co ciekawe, kiedyś jakiś ksiądz wykopał posążek Izydy z Horusem i uznał, że to Maryja z Jezusem, więc otoczył go czczią Przy okazji mogłyby "przeniknąć" bliskie kulturowo i geograficznie Egiptowi pojęcia z kultury Mezopotamii (Sumerów, Babilonii i niektórych ludów semickich). Nie ma nic niemożliwego - można jedynie stwierdzić, czy coś jest prawdopodobne, czy nie. Moim zdaniem nawet obecność kupców z Egiptu, którzy - co bardzo prawdopodobne - przywieźli te pamiątki, to za mało aby stwierdzić, że Jastra=Inanna, czy że imiona Bogów słowiańskich pochodzą od egipskich czy babilońskich.

Aby udowodnić zapożyczenie, trzeba udowodnić świadomy kontakt dwóch religii. Nie ma większego problemu aby dowieść kontaktu pomiędzy Słowianami a Germanami czy Celtami, nie mówiąc już o Bałtach, z którymi spora część tradycji jest po prostu WSPÓLNA; jest teżwiele poszlak świadczących o kontaktach Słowian i Persów, Partów lub innych ludów Arii (czyli dzisiejszego Iranu) - mogą o tym świadczyć choćby takie imiona jak Swaróg (irańskie xvar - jaśniejący, gorący, czy, trochę dalej, sanskryckie svarga - niebo), Chors (prawdopodobnie znowu xwar) czy Simargł/Siemirgieł (Simurgh). W przypadku Simargła i Simurgha za podobieństwem świadczy także wyobrażenie tego bóstwa u Słowian i u Persów, jako "uskrzydlonego psa".
Jednak do Babilonii bym nie sięgał, nie mając niezbitego dowodu.

Natomiast czym innym jest aspekt duchowy tej sprawy. Jak najbardziej ta sama Bogini może się przejawiać w różnych postaciach i żaden kontakt międzykulturowy nie jest tu potrzebny, bo mówimy o kontakcie "nadprzyrodzonym", np. objawieniu. Może być tak, że istnieje jedna Bogini dla wszystkich ludów, albo że Bóstwa czczone w różnych kulturach robią czasem "wypady" do innych kultur i znajdują tam wyznawców.

Sam jestem bardzo blisko specyficznej formy henoteizmu, w której istnieje jeden Najwyższy, następnie panteon Bóstw, w których się On (czy Ona) objawia, a następnie panteony będące kolejnymi objawieniami tego "głównego" panteonu. Ponieważ zaś utożsamiam Bogów z siłami Natury, tzn. wierzę iż przejawiają się Oni w naszym świecie przede wszystkim, choć nie tylko, jako siły i prawa Natury, więc dodatkowo łączę to z panteizmem. Ale, jak już powiedziałem, to jest sprawa DUCHOWA - czy religijna (społeczna), czy osobista (własne doświadczenia duchowe), więc nie podlega jakiemukolwiek dowodzeniu, tak jak i samo istnienie Bogów.

Sprawy historii kultur i etnografii natomiast podlegają i trzeba być ostrożnym, aby nie tworzyć pseudohistorii i nie ośmieszać w ten sposób współczesnego pogaństwa. Osobiście mam dość problemów ze znalezieniem źródeł w przypadku tak ważnych wydarzeń kalendarza rodzimowierczego, jak Jare Gody i Szczodre Gody, nie mówiąc o Kupale; przydałyby się także źródła na temat Święta Welesowego (początek lutego, w okolicy Imbolc i Disablot). Plonów to nie dotyczy, bo są szczegółowo opisane w kronice Saxo Grammaticusa "Gesta Danorum". potrzebuję porządnych źródeł etnograficznych albo historycznych, ale te pierwsze wystarczą, pod warunkiem, że są tworzone przez porządnych folklorystów i etnografów.
Pozdrawiam!!
w.

Kupcy z Egiptu (w sensie Egipcjanie) to raczej mało prawdopodobne, ale oczywiście ruch kupiecki przez Szlak Jedwabny, Morski Szlak Jedwabny czy Szlak Bursztynowy jak najbradziej istniał i łączył kultury, które dalej wymieniasz. Celtowie, również uczestniczący w tych szlakach przebiegających częściowo przez teren dzisiejszej Polski, bardzo lubili zbierać figurki z różnych części świata. Nawet wyobrażenia swoich własny bóstw potrafili zamawiać u innych ludów - zależnie od tego, kto miał fajniejszą technikę. Dziś istnieje teoria, według której nawet słynny kocioł z Gundestrup z możliwym przedstawieniem Cernunnosa, miał być wykonany na zamówienie Celtów przez warsztat tracki.



Myślę, że nadinterpretujesz. Czy raczej zapominasz o innym, równie ważnym procesie - w końcu podobieństwo kulturowe nie musi wynikać tylko z kontaktów, może również wynikać z ewoluowania ze wspólnego rdzenia - i tak, w tym przypadku język, istnieją duże podobieństwa między sanskrytem a słowiańszczyzną. Nie sądzę jednak, aby wczesnośredniowieczni Słowianie Zachodni utrzymywali regularne kontakty z kulturami indyjskimi - przynajmniej nie tak silne, aby religie miały na siebie wpływać w czasie rzeczywistym. To po prostu wspólny rdzeń. Dowód: praktyki druidzkie, czy nawet samo słowo "druid" również ma elementy wspólne odpowiednio z systemem bramińskim i sanskrytem - ale to nie znaczy, że druidzi odwiedzali Indie...

Też tak sądzę. Przy tym bliskość Słowian i Ariów indyjskich jest o tyle bliska, że sanskryt także należy do satem, więcej, wykazano bliskość genetyczną (marker R1A1). Tym samym czas trwania wspólnego rdzenia kulturowego był dłuższy a rozdział późniejszy niż ludów kentum. Należy sądzić, że odcisnęło to ślad w kulturze, bo czemuż by nie?Tylko w przypadku kultu rekonstrukcjonistycznego lub ściśle opartego na kulcie historycznym. Kulty nowe nie muszą mieć historycznych odniesień lub mogą je mieć jako odniesienia do szeroko rozumianego kodu kulturowego, bez dbałości o historyczną wierność.To problem bo dane, nawet jeśli są, różnie się interpretuje. Modzelewski był skłonny uzupełniać braki odnosząc się do przekazów dotyczących Bałtów lub Germanów. Jego założenie istnienia kulturowej wspólnoty bałto-germano-słowiańskiej potwierdziłeś także i ty. Ja jestem ostrożniejszy od Modzelewskiego jednak korzystam z jego przemyśleń. W tej chwili czekam na kolejny tom reprintu Moszyńskiego "Kultura duchowa Słowian". Jak się nie doczekam to sięgnę do oryginału. Jednak istnieje problem - z zebranych opinii wynika, że Moszyński miał "wschodnie skrzywienie". Po pierwsze: notował w znakomitej większości relikty duchowości Słowian wschodnich, po drugie: był przekonany o wschodniej proweniencji kultów, nazw, zachowań itp. Stąd w badaniach często sięgał do ludów fińskich szukając tam potwierdzeń dla Słowian. Mimo tych wad pozostaje badaczem o największym dorobku, więcej, badaczem rejestrującym kulturę tuż przed jej gwałtowną unifikacją, czy później wręcz globalizacją.

Ja sam zamierzam zająć się świętami Słowian w drugiej połowie roku. Wcześniej zaabsorbują mnie wały kultowe (projekt przeszedł ocenę formalną, czeka na ocenę merytoryczną; nie wiem jak będzie - teraz napisałbym go inaczej). Bez względu na to czy zdobędę finansowanie zewnętrzne ruszamy z badaniami w lutym. Do tego projekt związany z kulturą przeworską i czasu pozostało tyle co nic. Jednak co się odwlecze to nie uciecze.
O Kupale napiszę wcześniej, w drugiej połowie roku byłoby za późno

Ma to na naszych terenach całkiem dobre uzasadnienie.