Hakken napisał(a):
Myślę, że cała sprawa z karmą rozbija się u mnie o słowa "Rozwój duchowy". Dlaczego w ogóle zakładać konieczność rozwoju tej części nas, która inkarnuje?
Może nie tyle chodzi o "rozwój" a o pewne, subtelne "zmiany"? Które mogą być równie dobrze "rozwijające" jak i "cofające"? Ja karmę pojmuję raczej jako pewnego rodzaju "zaszłości psychologiczne". Jeśli coś wywarło na mnie odpowiednio duże wrażenie, może mi się "odbijać" w trakcie następnych wcieleń. Jeśli raz się utopiłam, potem mogę z podejrzliwością traktować wodę, czując przed nią niczym nieuzasadniony lęk. Jeśli kiedyś krępy brunet uratował mi życie, mogę dzisiaj pałać automatyczną sympatią do krępych brunetów i nawet nie być tego świadoma. Jeśli jakieś echa tych zdarzeń funkcjonują gdzieś w moim umyśle, czemu miały by na mnie nie wpływać tak, jak mogą wpływać wyparte wspomnienia z obecnej inkarnacji?
nocny napisał(a):
Współczesny kierunek tego bardziej wolnego umysłowo środowiska naukowego sugeruje przesunięcie punktu zainteresowania z zakurzonego dylematu czy coś jest czy nie jest tylko jaką wartość nadaje temu zjawisku nasze postrzeganie. Można z tego wycisnąć mnóstwo korzyści i zabawy zamiast tak ponuro krakać (jak ja do nie dawna) jest, nie jest, racja, nie racja Very Happy
Miałam raczej na myśli nie marginalne "wolne umysłowo" środowisko naukowe, a raczej "fanatycznie racjonalizującą" większość
W każdym razie sesja, która wydawała mi się trwać pół godziny, trwała niemal 4, a ja po wstaniu nie potrafiłam przejść 5 m bez odpoczynku, choć szybko wróciłam do formy. Na pewno jest to doświadczene niezwykłe. Obawiałam się nieco tego, by nie dowiedzieć się rzeczy, które moga mi zaszkodzić. To się nie stało i jestem przekonana, że moje blokady też miały jakiś sens - podświadomość wie, na co nie jesteśmy gotowi. Na regresję poszłam jednak z problemem, który oczekiwałam się rozwiązać. Jego się nie udało, natomiast udało się ważniejszy, na który wczesniej nie zwróicłam takiej uwagi, mimo że we mnie tkwił. Ja wierzę w reinkarnację i wiem, że pewne elementy z mojego obecnego życia są powiązane ściśle z poprzednimi, których poznanie może nam pomóc w ich zrozumieniu, a czasami pozbyciu się lęków czy rozwiązaniu problemów. Wierzę też, że jeśli już trafisz na regresję, to nie dzieje się tak bez powodu. Oczywiście nie odnoszę się w tym miejscu do dzieciaków, które przeżywając burzę hormonów i czując się nieszczęśliwe w życiu obecnym, mogą po takiej sesji postanowić dać sobie "drugą szansę". Pamiętam artykuł z przed kilku lat, w którym była właśnie mowa o trzech dziewczynkach, z których (jesli pamięć mnie nie zawodzi) jednej udało się własnie popełnić samobójstwo.
